City Run Schagen: Thuiswedstrijd
‘s Morgens de kilometerbordjes in de berm zien staan tijdens het rondje met de hond. Even op de fiets je startnummer ophalen en daarna thuis maar eens je outfit bij elkaar zoeken. Twintig minuten voor de voordeur achter je dichttrekken en samen met vrouw en kind richting de start wandelen. Ja, een hardloopwedstrijd in je eigen stadje heeft een hoop voordelen. Afgelopen zondag had ik die mazzel tijdens de City Run Schagen.
Helaas stond ik niet topfit aan de start. De laatste dagen voorafgaand aan de Run trok er een virusje door Huize Rhonus, er werd wat afgeblaft. En we konden herder Duuk deze keer niet de schuld geven. De kleine hadden we donderdag al met koorts van de opvang gehaald en ik had m’n training voor halverwege de week ook al geskipped omdat ik in combinatie met mijn drukke schema rust verkoos boven de training ertussen proppen. De verwachtingen moesten dus een beetje bijgesteld worden, want eerder had ik het idee dat ik misschien nog wel eens een hele mooie tijd kon lopen. De trainingen gingen immers zo lekker, dat ik verwachtte mijn onofficiële record dat ik als training liep te kunnen verbeteren. Maar in hoeverre dat nu haalbaar was…
De race
De condities waren in elk geval goed en de sfeer ook. Lekker in korte broek en een enkel shirtje, stond ik voor de start met bekenden te praten. En met familie. Zowel schoonvader (meer hardloopervaring dan ik zelf oud ben) als schoonzus (die ook vanwege het lokale karakter meedeed) stonden ook klaar. Na het startschot was het de eerste meters even druk, moest ik daarna even mijn tempo vinden en was het daarna vooral lekker lopen door de straten van Schagen.
Na de rondjes door het centrum, trokken we richting de polder. Mijn trainingsgebied! (Nog een voordeel van een thuisrace..) Inmiddels had iedereen zijn tempo gevonden en liep het lekker rustig. Ik liep alleen, op mijn eigen tempo en voelde me prima. Het was inmiddels wel flink opgewarmd, het zonnetje kwam door. Langs het zwembad liepen we de Burghornweg op. De wind van de zijkant en het zonnetje op onze bol. Ik liep vrij strak rond de 4:35-4:40/km en hield daar aan vast. Ik haalde wat mensen in die blijkbaar wat te snel gestart waren, werd voorzichtig voorbij gelopen door een man (hierna: Piet, heb ik besloten) en liep hem een paar honderd meter verder in hetzelfde tempo weer rustig voorbij.
Na een slokje water liepen we de West-Friese Omringdijk op, rechtsaf richting Schagen en vol tegen de wind in. Piet had wat sneller gedronken, maar ik klom wat sneller de dijk op dus liep weer voorop. Kop in de wind en doorstoempen. Dat kan ik wel, ik ga tenslotte de Berenloop doen.. Dus tempo niet teveel laten zakken en zo liep ik een groepje of 2-3 voorbij.. Achter mij hoorde ik Piet nog tegen een ander zeggen: “Het gaat wel lekker he?” Ja, voor jullie wel ja, dacht ik. Ze liepen immers al een tijdje lekker achter mij aan. Mijn brede rug als ideaal windscherm. Had ik nu maar een echt atletische bouw.. Maar, eerlijk is eerlijk: toen ik even wat afzakt omdat het wat zwaar werd, ging Mystery-man eerst voorop en Piet volgde kort daarna. Ik kon even kort herstellen achter hun iele ruggen.. Nadat Mystery-man moest uitstappen (hopelijk valt het mee), kon ik op de Oudedijk met wind in de rug langzaam weer voorbij aan Piet. Piet was nog zo vriendelijk om mij te complimenteren met mijn strakke tempo. Dat was dan wel weer tof. Bedankt Piet!
Na wat geslingerd over de Halerweg en de Trambaan, liepen we het centrum weer in. Het laatste drietal haalde ik in toen ze bijna over elkaar heen buitelden bij het afslaan naar het tunneltje onder de Westerweg door. Ik probeerde nog iets te versnellen en wist op de Loet zowaar een soort van lach op mijn gezicht te toveren toen ik langs “mijn” toeschouwers liep. De laatste 250 meter nog even doortrekken en ik was precies voor de 46 minuten binnen! Mijn horloge zei “45:59”, maar ook “9,96 km”. Er was inderdaad een hoop ruimte in de binnenbochten en de slingers te winnen, dus ik denk dat we daarmee net even teveel van de 10K hebben afgesnoept. Ik heb dit bij de meeste op hun activiteitentrackers teruggezien.. Nadat ik mijn flesje water had aangepakt en even stond bij te komen, heb ik Piet bij binnenkomst nog even de hand geschud. Hij was dus niet heel veel later binnen, maar had de laatste kilometers niet meer aan kunnen haken.
The aftermath
De officiële uitslag zei 10 kilometer en 45:56. Dat is dan zowaar toch nog een PR geworden! Al twijfel ik dus nog wat over de afstand.. Maar als ik nou gewoon volgende week in Alkmaar nog even wat sneller loop tijdens de Alkmaar City Run by night, hoef ik mij gelijk niet meer druk te maken over de authenticiteit van mijn PR..